Sükût Vakti

Biz Kimiz?

Profile
Neden Sükut Vakti

Bismillahirrahmanirrahim Değerli dostlar, artık susmamak bir şeyler söylemek lazım diye düşündüğüm bu günlerde üstad İsmet Özel’in bir mısrası dolandı dilime: “ Dilce susup bedence konuşulan bir çağda, biliyorum kolay anlaşılmayacak…” Gerçekten de alabildiğinde sözcüklerin dans ettiği, insanların her türlü mahremini pazara çıkardığı, en galiz küfürlerin, manifesto kıvamında ortalığa saçıldığı sanal dünyada sözümüz değersizleşip bir kâğıt mendil gibi kullanılıp köşeye atılmayacak mıydı, bir sosyal medya duvarında ergen kalemşörlere malzeme olmayacak mıydı? Bütün bu düşünceler aklımın kıvrımlarında dolanırken, bir başka dize’nin yankısı geldi kulaklarıma: “ Sükut kıvrım kıvrım uzaklık uzar.. Tek nokta seçemez dünyadan nazar Acep yerinde mi, ölü ve mezar Yeryüzü boşalmış habersiz miyiz? Güneşe göç var da kalan biz miyiz?” Tekrar sarsıldım, Üstad NFK şiirinde bu günlere mi işaret etti acaba diye düşünmeden edemedim. Tam da bu günlerde yeryüzü boşalmış, mezarlar dahi kaybolmuş olabilir miydi? Bütün kervanlar göçtü ve biz, bu dağ başında kalanlar kavmi miyiz? Sonunda korkulan oldu ve son iyi insanlar, son iyi atlara binip gittiler ve biz gerçekten kimsesiz mi kaldık bu yüzyılda… Bu düşünceler okyanusunda umutsuzca çırpınırken, rahmetli Akif Emre abinin son yazısı imdadıma yetişti: “Çürüme de Umut da hep var olacak” O zaman bize düşen, dilimizin döndüğünce aklımızın yettiğince aldığımız nefesin hakkını vermek umudu yaşatmak olmalıdır. Akif Emre’den bize kalan en önemli mirasın, “doğruyu” eğip bükmeden ve kimsenin gözüne de sokmadan, “güzel bir sözle” söylemek olduğunu düşünüyorum. Dergi kıvamında formatladığımız “Sükût Vakti” internet sitesini, sevgili dostum Ebubekir Dilekçi ile bu düşüncelerle oluşturduk. Duamız yeni arkadaşlarımızın katılımıyla bu site bereketlenecek, inşallah yazanlara ve okuyanlara cennet azığı olacaktır. Sükût bizim meclisimizin anahtar kavramı olacaktır. Bu kavramla “sözü” sesimizi yükseltmeden, sükûnet ve suhuletle, güzeli değil güzelliği överek, çirkini değil çirkinliği yererek, kimseyi doğrudan hedef almadan, söyleyeceklerimizi dedikodu ve magazin malzemesi yapmadan, ticarete ve siyasete olumlu ya da olumsuz anlamda malzeme olmadan söylemeyi murad ediyoruz. Sözümüz hiçbir kurum ya da topluluğa yük değil. Sevabı da günahı da yazana aittir. Rabbim ecrimizi çoğaltsın, hatamızı söyleyen dostlardan mahrum etmesin. Biz, sade okurlar; sıradan yazarlarız. Duamız “Anlamak ve anlatmaktır. Ve dahi sevmek bu ikisini” Asla dördüncüsü olmak değil muradımız. Sizi de aramızda görmekten bahtiyar olacağız. (Mehmet BULAYIR)

Düşünce
Düşünce

Parayı veren düdüğü çalar mı?

Şevket Hüner Yorum Yok

Ezan ile namaza davet edilenler ardından felaha, gerçek kurtuluşa çağrılırlar. Dosdoğru namaz kılanlardır felaha ermeye namzet olanlar. Öte yandan “Vay o namaz kılanların haline” denenler, gösteriye dönüşen namazlarıyla kötülüklerden asla uzaklaşmayanlardır. Bir amelin Salih amel yani felaha erdirici bir eylem sayılabilmesindeki en belirleyici etken yapanın niyetinin mağfirete ve kerim ecre talip olmasıdır. Buna göre İslami her eylem, bizzat onu uygulayanı felaha çağırmalıdır. Felaha ermeye istekli olanlar, adeta vadeli ödemeye taliptirler. Her işlediği amelin karşılığını peşinen almak isteyenlerin uygulamaları felaha değil refaha yöneliktir.

Kuran’da “dünyayı isteyenlere” sadece dünyada karşılık verileceğinin söylenmesi ve ahireti isteyenlerden olmamız gerektiğinin çokça vurgulanması bundandır. Öte yandan felaha erenlerdir gelecekten endişe etmeyip geçmişin pişmanlığından mahzun olmayacak olanlar.

Resulullah’ın (sav) bizzat uygulamasından neşet eden “Veren el alan elden üstündür” prensibi gereği verenleri felaha çağıran ikinci prensip “sağ elin verdiğini sol elin görmemesidir.” Yani sadece Allah’ın ve yazıcı meleklerin şahitliğini yeterli görülmelidir. Felah çağrısına uyanlar, paylaştıkları şeyleri başa kakmamaya ve muhatabını incitmemeye özen gösterenlerdir. Bundan dolayı verdikleri üzerinden övünmez, statü elde etmez, gösterişten uzak dururlar. Zira niyetlerini bilen Allah ile yüzleşecekleri o zorlu günden korkarlar.

Her şeyin satın alınabilir kılınmaya çalışıldığı bu bedbaht modern zamana uygun yaşayanlar her şeyi satın alabilme mutluluğuna ulaşmak için ömürlerini feda etmeye hazırdırlar. Zira “yetersiz bakiye sahipleriyle” aynı statüde anılmak onlara için adeta cehenneme atılmak gibidir. Filvaki yeterli bakiyeye sahip olanlar, hesabını ödedikleri üzerinde bunu bir baskı unsuru olarak kullanırlar. Onların hikâyelerini büyük bir dikkatle dinlemek zorunda, dostlarıyla dost düşmanlarıyla düşman olmalısınızdır. Eleştirileri size yönelik olsa bile sessizce onaylanmayı beklerler. Üstelik onları övmeyi ihmal etmeyip “ey bu öğünümüzü sağlayan…” şeklinde övgüler yağdırmalısınız. Zira verdiğinin karşılığını alamazlarsa sizi suçlamaktan ve herkesin içinde yerin dibine batırmaktan katiyen imtina etmezler.

Hoca Nasreddin’in “Parayı veren düdüğü çalar” özdeyişindeki maksat, talip olunanın sorumluluğunun yerine getirilmesinin önemidir. Ama bugün bu söz, mademki param var düdüğü istediğim gibi öttürmeye layık olan benim ve düdük alacak durumları olmayanlar benim çaldığım bütün nameleri hayranlıkla dinlemelidirler, şeklinde anlaşılır. Yani fıkranın sonunda sunulan ders hikmetini yitirmiş ve azgın kapitalizmin oyuncağı haline gelmiştir.

Düdüğün fiyatını ödeyecek seviyeyi kaybetmekten endişe duyanlar “Balı tutan parmağını yalar. Devlet malı deniz yemeyen domuz… Komşuda pişer bize de düşer. Üzümünü ye bağını sorma. Paranın dini olmaz.” gibi diğer ataların sözlerine yönelmekte beis görmezler.

Resulullah (sav) kendisini felaha yani mağfirete ve kerim ecre çağıran atası İbrahim(as) sözünden ve izinden ayrılmamıştır. Peki, size hangi atanın peşinden gitmek salık veriliyor?

Şevket Hüner / 26 Rebiülevvel 1444

Bir cevap yazın